EVERYTHING, EVERYONE, EVERYWHERE ENDS





Βλέπω και ξαναβλέπω το τελευταίο επεισόδιο του Six Feet Under. Γίνομαι λίγο μονότονος, τον περασμένο μήνα έγραφα πάλι για την σειρά. Τότε ήμουν ακόμα στον τρίτο κύκλο. ΡΕ ΠΑΙΔΙΑ, ΤΙ ΗΤΑΝ ΑΥΤΟ??? Και μιλάμε για τηλεόραση. Και τηλεόραση λέγεται κι αυτό που βλέπουμε εδώ. Αλλά δεν θέλω να γκρινιάξω. Καθόλου.
Δεν έχω αναστατωθεί περισσότερο από ταινία/σειρά/οτιδήποτε σε κινούμενη εικόνα, δηλαδή, δεν έχω αισθανθεί τόσο καλά και τόσο χάλια μέσα σε δευτερόλεπτα, δεν έχω ταυτιστεί ποτέ ξανά με το 90 % των ηρώων (μόνο η μάνα της Μπρέντα μου ξέφυγε, σκύλα!), το βαλάντωμα στον πέμπτο κύκλο δεν το βάζω μέσα, μην σας τα πρήζω, γενικά καταλάβατε ότι με άφησε εντελώς αδιάφορο το θέμα.
Και για να γράψω κάτι που να ενδιαφέρει και κάποιον άλλο: ποιός χαρακτήρας πιστεύετε ότι είναι ο πιο καθοριστικός τελικά; Προσωπικά, βάζω τα λεφτά μου στην Κλερ. Από την αρχή καταλάβαινες την υπόγεια δύναμη που είχε ο ρόλος της, περίμενα πάντα πως και πως τις ατάκες, τις γκριμάτσες της και όλα αυτά, αλλά προς το τέλος, όσο μεγάλωνε και μπλεκόταν με τους άλλους, εκτινάχθηκε πολύ μακρυά ή έτσι νομίζω, τουλάχιστον. Και η υπόλοιπη κατάταξη, χωρίς πολλές εκπλήξεις: 2} Ρουθ, 3) Νέιτ, 4) Ντέιβιντ, 5) Μπρέντα. Αγαπημένοι γκεστ: Μπετίνα (Κάθυ Μπέιτς, αρκεί) και Τεντ (έχω αδυναμία στους ευαίσθητους Ρεπουμπλικάνους). Αχώνευτοι γκεστ: Νικολάι (πλήγωσε την Ρουθ) και Ολιβιέ (αντιπαθητικός από την πρώτη σκηνή).