ΜΕΡΙΚΕΣ ΑΛΛΟΚΟΤΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ / ΠΡΑΞΕΙΣ / ΕΠΙΘΥΜΙΕΣ

· Να ήμουν δάσκαλος σε κάποιο απομονωμένο νησί/χωριό. Δεν ξέρω πότε μου κόλλησε αυτό. Ισως είχα επηρεαστεί από κάτι διακοπές στη Σέριφο. Εκεί συναντούσαμε κάθε μέρα τον δάσκαλο, έναν πολύ νέο άνθρωπο, καμία σχέση με τους δικούς μου δασκάλους. Μου είχε κάνει εντύπωση η σημαντικότητά (υπάρχει τέτοια λέξη;) του για την μικρή κοινότητα των ανθρώπων εκεί. Πάντα ήθελα να κάνω κάτι που θα έχει άμεση (θετική) επίδραση σε κάποιους άλλους. Ζήλευα τη σχέση του με τον κόσμο. Χρήσιμη πληροφορία: δεν είμαι δάσκαλος.
· Να ήμουν, λέει, εγγονός του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη. Η σκέψη μου δημιουργεί ευφορία! Χρήσιμες πληροφορίες: μεγάλωσα σ’ένα σπίτι που μισούσε την οικογένεια του επίτιμου. Το 1985, σε ηλικία 13 ετών, ούρλιαζα σε προεκλογική συγκέντρωση στο Σύνταγμα κατά του «αποστάτη». Είχα συγκλονιστεί από παλιότερο post/μήνυμα του cobden που έγραφε περίπου το ίδιο («ο παππούς που θα ήθελα να έχω»).
· Ακατανόητη τρυφερότητα προς όλους τους ηλικιωμένους ανθρώπους (εξαιρείται η Ελένη Μπίστικα της Καθημερινής, ίσως). Και όσο πιο ταπεινοί και λαϊκοί, τόσο το καλύτερο. Ιδίως μετά από ζόρια. Θέλω να τους πιάνω κουβέντα, να τους ρωτάω τι κάνουν, να μιλάμε γενικά. Το κάνω σπάνια, εννοείται.
· Μικρότερος ήθελα να παντρευτώ γυναίκα πολιτικό. Κατά προτίμηση την πρώτη γυναίκα γενική γραμματέα που θα διαδεχόταν τον Αντρέα. Θα ήταν εκσυγχρονίστρια (δεν τον ήξερα τον Σημίτη τότε), θα πήγαινε από εκλογικό θρίαμβο σε εκλογικό θρίαμβο κι εγώ θα στεκόμουν περήφανος δίπλα της στο μπαλκόνι μας, στη Φιλοθέη ενώ οι οπαδοί θα παραληρούσαν από κάτω. Εως τα 14 αυτά.
· Να αγόραζε τον Πανιώνιο το Κοινοφελές Ιδρυμα Αλέξανδρος Σ. Ωνάσης. Λόγω μικρασιατικών καταβολών του αείμνηστου. Να μας έφτιαχνε ένα γήπεδο – στολίδι, να κάναμε τις πιο κουφές μεταγραφές όλων των εποχών και να είχαμε 20.000 κόσμο κάθε Κυριακή. Η πλάκα είναι ότι είμαι λίγο θυμωμένος με το Ιδρυμα γιατί δεν έχει κάνει ακόμα το χρέος του.